G Ö N Ü L A N A H T A R I
Seni gönül evime kapattım tutsak ettim,
Kanatlanıp, kuş olup uçsan da gidemezsin.
Her şeye izin verdim, gitmeni yasak ettim,
Görünmezlik iksiri içsen de gidemezsin.

Ey aşk okyanusuna nehir olup aktığım,
Sevdasını gönlüme bir mıh gibi çaktığım,
Sen daralma diyerek aralık bıraktığım,
Demir parmaklıklardan geçsen de gidemezsin.

Taş eşikte bıraktım hasretinin küfünü,
Duymak bile istemem ayrılığın lafını.
Aşkla gönül evimin sur ettim etrafını,
Tutulduğun hücreden kaçsan da gidemezsin.

Artık kış edemezsin yemyeşil baharımı,
Yılmadım, usanmadım sen ettim kalp yarımı.
Ellerine bıraktım gönül anahtarımı,
Aşkımın kilidini açsan da gidemezsin.

Kurtulamazsın artık attığım kör düğümden,
Susayınca suyunu içeceksin elimden.
Gözlerine diktiğim mahcup gönül evimden,
Gün olup ahirete göçsen de gidemezsin.

Seyit Osman Akyüz