Ayırdım ruhumu zamanın b/eşiğinden /
bir yanım toprak kokusu
diğer yanım sonsuz bir ârâfta

bahar gelmiş hasretime

sevinci kursağında
bir çocuk yüzüdür son umudum
kırılmış aynalarda

sisler
sancı nöbetleri
efkâr dönümü
yüz görümlüğün olsun
gel ne olur beni düşlerimden yine kundakla

bahar gelmiş hasretime
içimde kar kış
birde solmuş bir hüzün çok eskilerden kalma
yürü yalnızlığım puşt gecelerin ayazına
yürü
aynı yerinden yüzlerce kere kırılmışlığınla
yürü bütün yıkılmışlığın ve bütün yorgunluğunla
geceden geç rüzgarı dokundur saçlarına
kendime kendimden uzağım
yaklaş biraz vuslatına
vuslatın ki hicrandır bana

destursuz dolaşıyorum artık namahrem kalabalıklarda
aklımı kaybediyorum dönüşsüz yollarda
kendi kendime tuzağım

ayyuka çıkmış içimin isyanı
sazlı
sözlü belden aşağı geçişleri izliyorum sokaklarda
yüzsüz cesetler görüyorum
şen kahkahaların ardında

kurşuna dizilesi
yasaklı şiirleri saklıyorum koynumda
kaçtımda geldim hayatın nüshasından ben bu yanlızlığa

yıldızları
ırmakları
kırlangıçları
ve
ceylanların tedirginliğini iyi bilirim

makina sesleri
trafik karmaşası
rant düzeni
ve
sahte merhabalardan
yargılanıyorum
her geceyarısı
yabancıyım oysa ben
böylesi bir hayata


bahar gelmiş hasretime /
kendimi öldüresiye seni seviyorum

Ayfer Aksoy