BU GEMİ SU ALMASIN

Şu yitip giden binlerce can da biziz
Her giden canın ardından ah edip ağlayan da biz…
Hey bre Şırnaklı Memo!
Düşmesin gönlün sevdayı kanda arayana
Biz bin yıllık kardeşiz
Sarıl bana…
Erzurum da Afyon da Antep de Van da biziz
İzmir, Mardin, Nusaybin, Konya, Karaman da biz…

Kâbe’miz kıblemiz bir
Adım aynı adınla
Asırlardır at koşturmuş muradım muradınla.
Sen özgürlük türküsü söylerken meydanlarda
Kuklalar ve maşalar Elize Sarayı’nda
Kol kola cellâdınla…
Uykudan uyan Memo!
Alnıma dayan Memo!
Onar mı sanıyorsun millete kıyan Memo!
Unutma ki
Çakalların dişinden damlayan kan da biziz
Dört yanı avcılarla sarılmış ceylan da biz…

Şırnaklı çocuklara söyle Memo
Polise taş atmasınlar
Askere sataşmasınlar n’olur!
Çünkü onlar
Ya amcasıdır o çocukların ya dayısı olur…
Erzincan’dan Ankara’ya
Ankara’dan Edirne’ye kadar
Tekmil kuzenlerin kucak dolusu selâmı var
Derler ki:
Bu gemi su almasın
İçindeki mürettebat da yolcu da kaptan da biziz
Hasretiyle yanacağımız bayrak da vatan da biz…

Daha dün Memo
Daha dün gelin getirdik Fatma’yı Eleşkirt’ten
Burdurlu Ali’yi Beytüşşebap’tan everdik
Serikli Ayşe’nin nasibi Siirt’tenmiş
Telli duvaklı gönderdik…
Yüz yıllardır hep
Aldık verdik
Aldık verdik…
Hani derler ya
Et ve kemik…
Hani derler ya
Ruh ve beden…
Sen ve ben
Yani biz….
Ama neden silahlar susmuyor hâlâ neden?
Bu ne menem bir belâdır Memo?
Bu ne menem Kerbelâdır gardaşım?
Ali’nin elindeki Zülfikâr da Yezit’teki kalkan da biziz
Ölüme meydan okuyan da yaşamaktan korkan da biz…

Tarihe dön de bir bak neler anlatır neler…
Çaldıranlar, Budinler, Yemenler, Plevneler…
Hep birlikte yaşardık zaferin coşkusunu
Yenilginin yasını hep beraber tutardık.
Çanakkale’de mermi
Sarıkamış’ta kar’dık.
Şimdi ne oldu Memo?
Şimdi ne oldu bize?
Bir kardeş kanıdır yapıştı kaldı ellerimize…

Papalar, krallar, çarlar iyi bilir
İyi bilir Bizanslar, Romalar
Biz kimiz?
Sen de bilirsin Memo
Fatih de Yavuz da Sultan Süleyman Han da biziz
Selahaddin-i Eyyübî de Kılıçarslan da biz…

Sen ve ben…
İkimiz…
Yani biz Memo
Omuz omuza, sırt sırta verip yürüsek diyorum meydanlara
Dökülen bunca kana rağmen
“Biz kardeşiz!” desek…
Meselâ sen savaş’a söylesen
Kırsa namlularını bütün silahların
Barış’la başını birlesek…
Olmaz mı?
Olur be Memo!
Olur canım gardaşım!
Hele sen şöyle bir salla mendilini şark diyarından
Gör zeybekler dizlerini nasıl vurur yere
Hele bir indir tokmağını davullara güm güm
Halaylarla başımız bak nasıl değer göklere…
Sen ve ben
İkimiz
Yani biz Memo
İnan çaresiz değiliz…
Geçmiş de gelecek de içinde bulunduğumuz an da biziz
Müslüman da İslâm da iman da ihvan da biz…

Ahmet KÖKEN