şiir yazmak değil amacım
dostun ışıklı hanesine adım atmak
eskitilmemiş çocuk gülüşlerle
dünde kalan canlı mavilikleri kucaklayarak
kiraz ağacının tepesinde güneşe el sallamak
küpe takmak kulağına kirazdan
merhaba demek az ilerde çay suyunda
yüzen çocuklara
kurbağa vıraklamalarına
suya değen taşlara yosunlara





şiir yazmak değil asmak bütün ağaçlara baharı
bahardan önce insan olmayı bilenlere
silerek tüm anlamsız dizeleri
kalp resmi çizmek yerine
birbirine aşkla bağlanmak.
yeniden yapmak yıkılmış bir duvarı
sonra kimsesiz çocuklara,
hayvanlara barınak yapmak
sokağa atıldığında bir kadın
umut tümcesi olmak
adım attığı eşiğe
serpmek
gönül çiçeklerini




aşk yok diyenlere duygusal bir şarkı söylemek
titreterek elma ağacının dalını
çiçekler açmak
tarlada işte çalışanlara duyurmak sesini
çocuk uçurtmalarımı göğe yükselterek
salmak ipin ucunu
özgürlüğe
seyretmek sonra
birbirine benzemeyen
güneş ipliklerini

ayrı uzamlarda aynı renk sesler


08. 03. 2016 / Nazik Gülünay