Bir bir şehrine kaçarken düşlerim,
Düşlerimi görmeyi düşledim
Ve dağıtıp suretini her yanıma,
Şehrine değil, sana geldim...

İçinde haklılıklarının hiyerarşisiyle bile
Bir kaç anı dilemekti sana gelmek
Oysa yalnızca dilemekle yetinmek...
Üzülmenin böylesi yoktu
Böyle olmamalıydı üzülmek...

Bir gece yok edip uzaklığı
Sarabilmek için ölümü unuttuğum,
Umudum sandığıma ulaşmak için,
Bütün alışıklıklarımı reddedip,
Sırf bakışlarında saklıdır diye,
Şehrinin bütün mekanlarını sevmek
Fakat hiçbir bakışta bir ben göremeyip
Her gün güneşin suskunluğuna serilmek...
Üzülmenin böylesi yoktu
Böyle olmamalıydı üzülmek...

Acıya taze bir soluk kazandırıyorken sözlerim
Düşüncelerim gerekçeler arıyorken dönüşümlerine
Beni şu an ki yalnızlığımdan arındıracak
Arkadaş bir tebessümden mahrum edilmek
Bir zamansız zamanda,
Bir yabancıdan daha yabancı görülmek...
Üzülmenin böylesi yoktu
Böyle olmamalıydı üzülmek...

Bir mucizenin şaşkın doğasıyla gelmek sana
Sonra bir kırgınlığın sessiz oluşumuyla geri dönmek
Ve gerçeğe dahil muhtemel bir beklentinin,
Tarihime gömülüşüne üzülmek...
Üzülmenin böylesi yoktu
Böyle olmamalıydı üzülmek...




o.k.ş