Cemil Dayı ve Kadir Dayı
Biri davulcu biri zurnacı
Güzele güzel demesini bilen,
İffete el sürmeyen,
Yurdumun vatansever insanları

Kaderlerinde bela yazılıdır
Yaşam, bütün acımasızlığını onlara sunar
Ansız gurbetlerle yüklüdür omuzları
Nefsi müdafa ederler nimetlerine karşı
En büyük nimetleri ölümdür

Kanlarının deliliği tutar, bir kere severler
Ne soydan geçerler ne de yardan
Bedenleri karalıdır, yürekleri saydam
Yeşil yeşil damarlar kalkar alınlarından
Alınları nemlidir

Saklanmış türküler söylerler
Anadolu haykırır sohbetleri
Yontulmuş taş gibidir elleri
Günler görmek istemezler uzakta
Özlemleri sıladır

Topraklarının bağrı delik deşiktir
Gün gelir tahıl dolar depolar, ömürlük
Gün gelir rahmet beklerler elleri açık
Haddinden fazla sokulamaz güneş
Başları puşilidir

Kadir Dayı gümüşten zurnasına üfler
Yürekler dinginleşir, şenlik derinleşir
Cemil Dayı elinde tokmak, davulunu döver
Sesi, uzaktan da yakından da hoş gelir
Kötülüğün cenaze marşıdır, çıkan bütün ezgiler


o.k.ş