SUSMA/ SUSMA SAKIN

Susma! Sakın susma; isyanınla haykır sözünü
Kocaman yanlışlarla yitip gitmesin toprağın
Şimdi birlik zamanı; bir bak, gözlemle mazini
Örtülü yalanlarla solmasın gülün, yaprağın
Acı senin, gül senin aşkla çevrele özünü.

Yaşamak devrimlerle; kültür ve medeniyeti
Yavaş yavaş gelişip yapılanan memleketi
Çoban ateşleriyle kurulan cumhuriyeti
Yaralı ırmaklardan taşınan insaniyeti.
Gün senin, yarın senin haydi körükle közünü.

Benlikleri iç edip, gündem paraya akmakta
Yiten coşku, dinginlik, yürekleri yakmakta
Kan gövdeyi götürür, gizil umarsız bakmakta
Sanki kanlı bir tufan; tüm değerleri yıkmakta
Haydi, dalgıdan uyan; onurunla yaz yazını.

Bozgunu kimse sevmez, güvenin yitmesi düşün
Bir gökkuşağındaki uyum; renkler senin düşün
Halkın halklarla birliği; sonsuz bir gülüşün
Toplumda açtığını ve resmedilen izdüşüm.
Aşk sesiyle sil at; içre çöreklenen güzünü.

Buz tutmuş kini erit, kül renginden maviye geç
Aydınlığın güneşi, yurduna doğacak er geç
Ey genç, yarının sözü! Bitsin bu vurgun, bu süreç
Bitsin ölümlü kan dökümleri; özgürlüğü seç
Susma! Sustukların, bir gün gelir dağlar gözünü.

GÜLŞEN ŞENDERİN