Belki de insanlara güvenmemek gerek
Sevmemek ya da
Arkadaşım;
Dostum dememek gerek
Belkiler de yaşayacağımıza
Yakılıp yıkılacağımıza yaşamaya çalışmak
Belki de En iyi metot olur…

Şu beş para etmeyen dünyada
Ne inanacağımız sözler kaldı
Nede onlara bağlı hayallerimiz
Ne kadar inanmaya çalışsak da
Kaderin dur dediği noktada
Bırakılmışlığın kıyısına belki de
Ve ya bıkkınlığın uçurumun da kalıyoruz

Bırakılmışlıklar;
Can yanmalar ve can yakmalar
Yıkılmalar ve yıkmalar
O kadar çok ki tükürdüğüm insanlarda
Uçurumdan atlamalar bile artım fayda etmiyor
Kim bu gönül kırıkların hesabını verebilir ki
Kim anlaya bilecek ki canımızdan can gittiğini
Oysaki Oğlum tek başınasın der gibi bakıyor bize hayat
Hayatın hala tanımak istemeyen
Görüpte inanmak istemeyen bizler
Bir kez daha yıkılmaya yüz tutuyoruz…

Bir parçam sokaklar da gezinirken
Diğer yarım ayrı bir memlekete doğru yol alıyor
Acaba insan diye bileceğim biri çıkar mı diye
Ama sonuç değişmiyor
Satılmışların olduğunda yerde
Namuslu aranmaz

Elvedalara yolculuk etmek en mantıklı olacak
Belki de elvedalarda yaşamak
Hayal kırıklıkların önüne geçer
Belki de yaşam denilen illeti bitirir benden
Bilinmez…
Serhat