gönderdiğin o resmin var ya çok mu çok üzdü beni
hiç üzülüp de sakın ağlama sen canım
bak bu gönül bir tek sana aittir sevgilim
yerleş iksin sen kalbim de kazınsa da tümüyle genlerim...



son ve tek umudum sensin son korkumda sen
nereye dönsem bir tek sen
hep de elime ayağıma şevkle dolanırsın
oysa sevgin beni yakıp bitiriyor desem
ben ki senden ayrı kalsam da
elimi ve ayağım da çeksem de
ruhumda yeniden
bir başka senli hisler peydahlanıyor
bir hüznü kucaklıyor bir sevinçten çıldırıyor
tir tir de titriyorum ölesiye bu kutlu sevginden

o amber gibi kokun var ya
tüm hücrelerime dek yayılıyor
o gamzelerin var ya
çekip de duruyor beni sonsuz derinliğine
benim eksik bırakılan yönümde de sen ne hoş bir gülsün
o şuh endamın ile ruhunu işledin iliğime

yokluğun içimi acıtıyor varlığın’sa sonsuz bir saadet
ne sana doya biliyorum
ne de sana aç kalıyorum
sadece senden doğuyor tüm bunca hikmet
varlığın içimi dışımı da eritti bir gülüşünle de bittim
nasıl oldu da şıp diye çaldın bu kırık kalbimi
şimdi göğü kaplayan bir ak bulut gibiyim
tenim de kaynı yorsun medet
sımsıcak duygular gelişte sen tutuver elimi

coşku dolu yüreğinin yoğun basıncı altındayım
vefa dolu bir sevginin sıcak temasının hazın dayım
az geliyor mutluluk çılgınlığın da arifesindeyim
ben var mıyım ki yoksa sende mi doğdum ki ben
varlığın şah damarımda sımsıcak atar iken
ben seni yine de neden çok özlüyorum desem
sarhoşun olmuşken bırak da tüm zamanlar dursun
bu ne incelik bu ne müthiş bir zarafet bir bilsen
sakın ha çıkma kal şefkatinle içimde ne olursun

bir kepenek gibisin sen bu garibim yüreğime
nefesi senle alıp vermekten başka çarem de yok
her bir anımda sadece sen
ben de sadece bir tek senim desem
zaten her anımda da varsın sen
varımda yoğum da da yalnız sen varsın bir tanem
koskoca şehirde sadece bir tek sen ve ben
yalnız sensin içimin içininde içine can veren hücrem...



(04.03.2016) AZAP…