KIRK YIL ÖNCE

Kırsal bir anadolu köyünden
geldik gurbet ellere
oralar tezek kokardı
sofralar yerlere kurulur
akşamları gaz lambası yanardı
televizyon falan yoktu
hayatın gerçekleri ile bir kurgu
masal anlatan neneler
nasihat veren dedeler
tek bir odada serili döşekler
en büyük sermayemiz
yürekten akan
sevgi kıvılcımları
eritirdi adeta buzları
her şey doğal
meyva dolu bağları
geçim kaynağı tarlaları
ter temiz duygular
saf insanlar
daha bozulmamışlardı...
Bir gün kendimi
almanyada buldum
ilk defa uçtum
şaşkın şaşkın
yürüyen merdivene bindim
televizyon ıle tanıştım
sonra okula yazıldım
zamana aktım
tam kırk yıl oldu
aklıma geldi
gözlerim doldu
insanlığa ne oldu
ya biz mazide bıraktık
yada ağır geldi
bugünlere taşıyamadık
teknoloji dönemi geldi
amenna
iyiki geldi
demek isterdim
diyemiyorum
cep telefonlu çocuklar
internet bağımlı insanlar
adeta bilgi savaşı var
bilgi dağılımı ilerleyen
insanlık kavramı gerileyen
fani dönemde
acaba ne kadar mutluyuz
tam kırk yıl öncesi
çok az ile mutluyduk
kumda misket yuvarlayan
coşku ile ip atlayan çocuklar...
Şimdi size milattan önce gibi gelebilir
sihah beyaz televizyonda
karıncalı görüntüde
ayakta anten tutarak
görüntü bozulmasın diye
John Wayne amcamızın
kovboy filmlerini
hayranlıkla
heyecanla izlerdik...
tam kırk yıl öncesi
biz mutluyduk...

Seyhan kılıç
Wuppertal, 03.03.2016