Ne çok üşütüyor bugün bakışların
Ezber bozan gülüşün den bir esame kalmamış
Sesin bitkin
Yüzün kederli
Taziye diler gibi dilindeki sözcükler


Seni tanımamış olsam
Ruhunun ırmağından arıttığın suyu içmesem
Aydınlığında karanlığın mağlubiyetini görmesem
Ak/Deniz gözlerini gökyüzü çalmış diyeceğim


Sen değilmiydin
Hüzün ölüm gibidir
Aradaki gizemli dengeyi aşk kurar
Çünkü; aşk simyadır diyen


Öyleyse nedir içini kemiren
Islak kirpiklerine tuzlu yakamozlar serpiştirip
Cüretsizce yanağından sakalına süzülen


Oysa sensin...ağlarken bile beni güldüren
İçimdeki sükuneti kale gibi çevirip
Saltanatını hiç bir fırtınanın yıkamayacağını söyleyen
Yüreğimdeki zıtlıkları yenmeme imkan veren tek adam


Biliyorum
Vuslat sonsuz mavilikte tutamadığımız bir bulut
Umarsızca düş kurmaksa çok yakıcı bir özlem


Üzülme sakın...
Ben hep yanında,yakınında olacağım
İstersen sessiz sohbet eder.
Bakışlarımızla okşarız birbirimizi ...
Yada istersen
Ayın süt rengi ışığıyla aydınlanmış
Issız sokaklarda uzun uzun dolaşırız...

Avucumda senin narin parmaklarının
Sıcaklığını hissederken
Belkide
Tatlı bir meltem esintisiyle kumsalda sarılıp uyuya kalırız
Ve sabah olduğunda
İçimizdeki gecenin matemini bitirip
Bir martı sesiyle başımızı gökyüzüne uzatırız.


Dilek USTA.