Hani,nerede çocukluğumuz ?
Kir pas içinde,ellerimiz yüzlerimiz.
Yara bere içinde,kanayan dizlerimiz.


Tahtadan atlarımız vardı,
Bir de,tahta kılıçlarımız.


Kağıt helvaların tadı damağımızda,
Çıtırtısı,hala kulaklarımızda.


Ya,pamuk helvalar ?
Yapışmış parça parça,
Dudağımız,yüzümüz,yanağımızda.


Elma şekerleri,ellerimizde koşuştuğumuz,
Üstümüz başımız yapış yapış,
Hani,nerede çocukluğumuz ?


Kaytanlı topaçlarımız,
Zıplayarak ip atlayışlarımız,
Kızlı erkekli oyunlarımız,
Defter sayfalarından,
Şeytan uçurtmalarımız.


Cicili,bicili kıyafetli bayramlarımız,
Toz toprak içinde,mahalle kavgalarımız.


Ne kadar çamurlara,toza toprağa bulansak,
Nereden baksan,çocuktuk işte.


Yaptığımız yaramazlıklarda,
Saklandığımız kapı arkaları,yüklükler,
Aldığımız cezalar,tembihler ve öğütler,


Koşturup terleyince,
Ateşlenip,yattığımız hastalıklar,
Aldığımız cep harçlıkları,
Hemen bitiveren haftalıklar.
Hani,nerede çocukluğumuz ?


İlk,çocukluk aşklarımız,
İlk,tertemiz duygular,ilk yavuklular,


Yorulmadan oynanan oyunlar,
Uzun Eşek,saklambaç ve kuka’lar,
Bildik bahçelerden aşırılan meyvalar.


Herkes için bütün bunlar,
çocukluk yıllarından,hiç unutulmaz anılar,
Silinmeyip,belleklerde kalan,tap taze duygular.


Hani,nerede çocukluğumuz ?
Hayatla saklambaçtı bütün oynadığımız,
Oysa hayat hepimizi,
Çoktan sobe’lemişti,
Buydu farkında olmadığımız !

Tuğal KÖSEMEN - 01.Mart.2016