Düşlerin gerçekleri yaratmasıydı,
Karanlığın gölgesindeki beyaz ışıkları yakabilmekti,
Çürüyen bedenine su vermekti çölün ortasında,
Eriyen son mumun,
derinlemesine aydınlatmasıydı tüm odaları.
Rüzgarın yıkıp döktüğü her şeyin,
tekrar toparlanmasıydı birdenbire.
Yıldızların hep sana yakın durmasıydı gökyüzünde,
Döktüğün gözyşalarından ilk defa pişmanlık duymamaktı,
Ve çektiğin acılara ilk defa içten gülümseyebilmekti,
Kafandaki soru işaretlerinin öylece dağılıp gitmesiydi,
seni meşgul etmeden.
Hıçkırığa boğulmaktan mutluluk duymaktı şaşkınca,
Gözlüklerinden tamamen kurtulup,
duvarların ardını görebilmekti sınırsızca.
Korkuların karanlığa karışıp boğulmasıydı,
kabusların bitişiydi,
gece 3’te uyuyup,sabah 8’de mırıldanmadan uyanmaktı,
su içerken ilk defa tadının olduğunu fark edip zevkle içmekti,
paramparça olmuş yüreğini tek başına toplayabilmekti;
AŞK…..