gel(me)sende olur(du)



yüzünü yüzüme döndüğünden beri
gözlerimi içiyor her rüzgar
üşüyen buseler
gibi dudak kıvrımlarımda buruşur sözler
bir ayrılık ayazı ki bu şehir
gibi düşlerim yanar
küskünüm sana
dön/me geri
ki
üzgünüm
değil
ki



ellerim kırık bir oyuncak rengi
sevmiyorum artık parmaklarımı
sev(m)iyorum ki
seni


adım başı hep oyun sesi
üstüme yansıyan gölgen
tam cinnet rengi
izlerini taşıyan her mavi
sana y/iten yollar
hep sen
di
gibi bıktım ki



tersinden uyanmış gözler
gibi ateş kirpikler
kırık dökük günler
yönsüz bu h/iç yollar
aklı bozuk şerler
hep sana koşmaktalar



silmeli diyorum
gibi sökmeli
yüzünü göklerden bu mavi
dili sen kokan her şiir
terk etmeli bu şehri



susmalı şimdi sesin
yüzü yırtıldı bu şehrin
güvercinler ağlarken yuvasında t/aşkın
içimin ürkekliğine
gömül melisin
gibi


üşüdüm değil
ki
geri ver ellerimi
öldür bu şehri
oyun bitti


sen hep gibi
ben h/içti

sev(me)dim
gibi

say ki





...

my