annem canım annem
temiz kalpli,
çilekeş annem
seni hep üzdüm,
üzeceğim de;

İlkkez doğarken üzmüşüm
çok acı çekmişsin anlatırdın
ağzımdan şekerimi alanların
ağzını gözünü yırttığımda
benim için kavgalar vermişsin
üzülmüşsün.

Tan ağarandan güneş btımına dek
elinde orak ırgatlara koşmuşsun
kızgın güneşte yelpaze etmişsin
saçlarını
dalga dalga.

Dönerken akşamleyin eve
ellerin kan,vücudun kanter içinde
ayağınla paralanmış
kömüş gönünden çarık
yollarda üzmüşüm...

Hastalandığımda
otlar kaynatmışsın sütünle
geceleri karanlıklarla dövüşmüş,
ninnilerinden merhem yaratmışsın
tireyen bedenime
gözyaşların şifa vermiş,
üzmeden iyileşmemişim
üzmüşüm.

Yatağım yıldız kabartması gibi
Yün kabartması değildi amma
Zemheride ateş gibi sıcacıktı nefesin
o, çaput yatakta.

Gözlerin güneş pırıltısından almıştı
ışığını,
can veriyordu cansızlığıma
büyümem içinse bir hayat buketiydi,
ter kokan saçların.
..........................
.............................
............................
..............................
1986