Ayizi Kitap

“Ölümle hesabım var, daha önce de söylemiştim. Yer yer espri ile de olsa değindiğin kaybettiklerimize gelince… Yüreğimizin bir kenarında saklamasını bildiğimiz ata yadigarı sandıklar gibi geliyor bana. Sana ait ama senden değil. Kullanmayacaksın da… Saklayacaksın sadece. Onlar sarardıkça, kullanılmaz hale geldikçe, başka bir kuşağa devredeceğini bile bile saklayacaksın. ..»»

“Her şeyi göze alanlar, aysız bir gece vakti yalnız kabı kacağı, öteyi beriyi, tası tarağı, çoluğu çocuğu, yatağı yorganı, çulu çaputu değil; ellerindeki nasırı, dudaklarındaki duaları, kulaklarındaki ninnileri, içlerindeki sesleri, soludukları dağ kokusunu, dillerindeki dikenleri, dedelerinin anlattığı kaçgöç hikâyelerini, söyledikleri türküleri, akıllarındaki gel gitle..»»

“Arkadaşlık, feminist bir konudur. Çünkü biz kadınlığı en çok birbirimizden öğreniriz. Birbirimize bakarken, bakmaz gibi yaparken, birbirimizi severken ve çok çok kızarken, küsmüşken, dertleşirken, eğlenirken, sırlarımızı paylaşırken… Arkadaşlık sahneleri hepimizin hayatında farklı biçimler alır ama bu değişmez: Biz kadınlığı en çok birbirimizden öğreniriz. Elif Boyacı..»»

Arka Kapak Yazısı “Ayak ucuna oturup loş sabah ışığında bakıyor kadına. Alnında belirmiş birkaç derin çizgi var. Duru cildi azıcık matlaşmış ama hâlâ güzel. Uzun, kumral saçlarında bir tek ak bile yok. Kapalı ve gergin göz kapaklarının üzerinde belli belirsiz mor gölgeler. İnce ve pırıltılı kaşları, göze batmadan tamamlıyor portresini. Evet, hâlâ güzel. Sonra birden, ‘..»»

Kutular, sandıklar, çekmeceler… Çizgili Kitaplar’a başlamak için iyi bir yer diye düşündük. Değil mi ki içlerine dünyalar sığıyor. Her zaman kendimize ait odalarımız olmasa da, kendimize ait çekmeceler, çeyiz sandıkları, kutular (ve hatta çantalar!) var. Kimi gayet tertipli, kimi derbeder. Sizinkiler nasıl? Dünyalarımızı, hatıralarımızı, umutlarımızı, sırlarımızı koyup o..»»

Dünyaya bakmanın çeşit çeşit yolu var. Mutfaktan baktığınızda, hele de küçük bir kızın gözüyle, her şey başka bir ışıkta görünür. İşte bu kitap, Türkiye’nin, Ankara’nın bir dönemine başka bir ışıkla bakıyor. Kadirbilir bir küçük kız bu. Çocukluğun kadrini, Şakir Zümre sobanın kadrini, dedenin bahçesinin, yengenin spagettilerinin… Mutfağın Hatıra Defteri, herkesin “dar ..»»

“Şimdi şöyle bir şey var; Sevin Okyay diye bir ismi biliyorlar, fakat beni pespaye buluyorlar. Benim Sevin Okyay olduğuma inanmıyorlar bir defa. Kapıya gidiyorsun mesela, unutmuşum davetiyemi her zaman olduğu gibi, böyle anlaşılıyor yani. Almıyorlar seni içeriye. Allah’ım yarabbim, kapıda duruyorsun ki seni tanıdık biri gelsin de, bunların yüzüne tükürsün, koskoca Sevin ..»»

“Tam ortada açık, geniş bir giriş, ilerledim, kırmızı halı döşeli, at nalı gibi salonu çevreleyen dar bir koridor. Alt kat locaların kapıları, ileride üst kat localara ve balkona ve paradiye çıkan bir merdiven, halı döşeli. Koridor duvarlarında sırayla sanatçı portreleri. En başta Cahide Sonku’nun nefis bir resmi, onu tanıyordum. Giderek Hüseyin Kemal Gürmen, Bedia Muvah..»»

“Gençlik Parkı’nda şişman bir adam vardı. Kocası hep ondan alırdı dondurmayı. Bir kahverengi, bir beyaz, bir de sarı. Bu kadar çok çeşitlisi yoktu. Torunu Umut’un elinde görüyordu, bir de reklamlarda. Bir dahaki gidişinde alacaktı içi çikolatalı, fındıklı olandan, havalar ısınmıştı artık. Umut yaz kış koca kâseyi bir oturuşta bitirirdi. Kendisinden esirgenirdi, ancak kaş..»»

Vatandaşlık haklarının kadınlara altın tepside sunulduğu miti, kuşaklar boyunca dinlediğimiz, inandığımız, sorgulamadığımız bir "bilgi" olarak durdu. Ta ki feminist kadınlar o kadar da uzak olmayan bir tarihe bakana kadar. Gördük ki, bu topraklarda kadınlar söz almış, mücadele etmiş, sorgulamış... Feministler yüz yıl önce de varmış! Aynur Demirdirek, bizi Os..»»

Aynı mahallenin insanlarının birbirine değen hikâyeleri... Biraz neşeli, biraz can yakıcı ve hep onları anlayan, anlamamızı sağlayan, sıkı bir gözlem gücünden yansıyan hikayeler... Kadınların, erkeklerin ve çocukların zaman zaman kesişen ayrı dünyaları... Büyüme sancıları, ilk aşklar, bir baltaya sap olamamalar, bir kaş kalkmasıyla hizaya sokulmalar, &cce..»»

Bu kitap Türkiye’de feminizm denince akla ilk gelen insanlardan biri olan Nebahat Akkoç’un hayatını anlatıyor. Uzun yıllar Diyarbakır’da ilkokul öğretmenliği yapan Nebahat Akkoç, 1990’ların Olağanüstü Hal rejiminde kadınların şiddeti farklı bir şekilde yaşadıkları fikrinden yola çıkarak Diyarbakır’da KAMER’i kurdu. Bu hikâye, birçok bakımdan olağanüstü bir insan..»»