2015 yýlýna veda ederken, tüm canlarýn yeni yýlý mutlu, saðlýklý, neþe dolu, sevdikleriyle, sevenleriyle ve kardeþçe yaþamayý baþarabilen insanlar olarak barýþý kucaklayalým. 2016 yýlýna hoþ geldin, merhaba diyebilmek umuduyla hoþça dostça kalýn canlar… Sevgi ve saygýlarýmla…
Çocuk olmak vardý þimdi Kar yaðarken Kar sevinci dolmalý yüreðime Ah! Bir tutsa, her yer bembeyaz olsa Diyerek beklesem heyecanla…
Annem sýkýca giydirse beni Taksa eldivenlerimi Atkýmý sarýp sarmalasa boynuma Atsam kendimi beyazlýklara Topak topak karlar toplasam Yuvarlayýp kocaman bir öbek yapsam Oturttursam karlarýn üzerine Küçük bir topakla baþýný oluþtursam Ellerimle þekil versem…
Seslensem anneme balkon altýndan Bir havuç atsa aþaðýya Ýkide kömür parçasý Portakalýn bir dilim kabuðunu Birkaç parça çalý süpürgesi dallarý Kardan adamým kardan adam olsa Baþýmdaki bereyi geçirsem kafasýna Boynumdaki annemin el emeði atkýyý dolasam boynuna…
Üþümüþ ellerle Kýpkýrmýzý burunla Sulanmýþ gözlerimle Annem fotoðrafýmýzý çekip Ölümsüzleþtirse kardan adamýmla beni Ve tek derdim güneþ çýkýnca erimesi olsa…
Oysa, zamana yenik düþtüm ve büyüdüm Kar yaðar, izlemesi güzeldir Sýcacýk evin penceresinde Sobasýný yakacak odunu, kömürü Olmayanlar gelir aklýma, Yaðmurlar birikir gözlerime Birde sokakta kalan evsiz, barksýzlar Ýþte o an hüzün çöreklenir yüreðime Kardan adam hevesi Daha yapýlamadan eridi gitti içimde Biz niye büyüdük anne...