Beraber oynarken, okula giderken, hepsi küçüktüler.
Sonra deðiþtiler, çok deðiþtiler. Büyüdükce büyüdüler. Kapý komþu Zeynep de büyüdü; Baya güzeldi oldu hani. Ayla’ya bakma, Çok tombullaþtý.
Küçükken hepsi güzeldi. Kardeþ gibiydik. Ama biri hariç, O deðildi. O baþkaydý, bambaþka; siyah kývrýþýk saçlar, mavi göz, biraz da naz. Hayallerimde gezerdi Hep de onun resmini yapardým.
Bir ara taþýndýlar. Uzaða, çok uzaða gittiker Göremedim uzunca. Büyüyünce, aradým buldum, Öðlesine iþte... Evlenmiþ. O da tombullaþmýþ..
Ne günlerdi ama!
Bizim mahallenin kýzlarý hep gülerdi...
21.11.2015
MEHMET SEMERCÝO...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.