Kayıkçı

Susuyorsun gecenin karanlýðýnda.
Herkes gibi bir köþeye çekilip,
Ýçin içini yiyen cümlelerin ardýna sýðýnýyorsun.
Sonra, üzülmeye baþlýyorsun.
Geçmiþe yelken açmak istiyorsun.
Ama nafile!

Bir kayýkçýya rastlýyorsun.
Gecenin karanlýðýnda.
Selam verip yanýna yaklaþýyorsun.
’’ Beni geçmiþe götürür müsün?
Yarýnlarým acýlarla dolu.
Kilis’in çýkmaz dehlizlerinde,
Yapayalnýz,
Kuruyan bir aðacýn gölgesine sýðýndým.

Beni geçmiþe götürür müsün?
Yaðmurun bile uðramadýðý,
Güneþin sýcaklýðýný bir an olsun eksik hissetmediðim,
O tebessümün sahibine götürür müsün? "

Ve sonra;
Gecenin karanlýðýnda kayboluverir;
Kayýkçý,

Geriye sadece; gökyüzünün bulutlarý kalýr.
Yanaklarýndan aþaðýya süzülürken.

Sosyal Medyada Paylaşın: