her þey yalan yaþananlarýýn üstüne ölü topraðý atýp gittiðin günden beri.
yokluðunun ertesinde tüm vücudum doðum sancýsý çekerken özlemine pusuda bekleyen avcý gibiyim duygularýmý kamufle etmek için en umursamaz halimi kuþanmýþým mütemadiyen gülümsüyorum hayatýn sýr perdesini aralayýp.
gecenin þu vaktinde elimde bana býraktýðýn kalemim aðýt yakarken g(s)özlerine ay saklanýyor bulutlarýn arkasýna bir sevenlerin görebildiði yýldýzlar düþüyor avuçlarýma baþým yasladýðým ayrýlýk yastýðýndan doðruluyor hayretle büyüyor gözlerim yanýp yanýp söndükçe sevdanýn gölgesi vuruyor yüzüme ve kahrolasýca sen geliyorsun yine aklýma yanýp sönen ateþ böceði misali tam öldün dediðimde ýþýyorsun gecenin ortasýnda..
eski olan ne varsa taktýðýmýz eski lafýna inat neden yenilenir bir zaman sonra deðersiz diye tavan arasýna kalkan ne varsa antika diye sergilenir uðursuzca deðerlenir bir anda.
insanlara sisli perdelerden bakan sokak lambalarý gibiyim etrafýma ýþýk saçarken bir kendimi aydýnlatamam ayaklarým ayazý yiyen evcil kediler gibi titrek sahibini arar..
bu aralar kendime doðru bir yol tutturdum içim dýþým kalbur gibi delik deþik su içsem saçýlacak kuraklýðýma bir ceylan suya inecek diye korkuyorum öyle alýþkýným ki öldürmeye.
son/bahar kesiði yüreðimi inceden bir sýzý kaplýyor bazen ellerimde ellerinin izi var kapatsam üzerine dinecek sýzýsý belki ama silinir diye yazgým tutuyorum kendimi.
ahh yaþamak ömrüme asýlan aský üstü ayrýlýk gömlekleriyle dolu sararsa da eskimiyor koptu kopacak bel kemiðinden.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.