Sensizlik vururken gönül camýma Yalnýzlýðý deþtim daðladým anne Yarasalar eþlik etti gamýma Ben bu bayramda da aðladým anne Þeker tutan eller gülücük saçtý Dudaðým utandý oradan kaçtý.
Senin elin uzak sevemez beni Hasreti hasrete ekler gözlerim Kim görmüþ ateþsiz duman tüteni Yangýndý köz oldu þimdi sözlerim Kuru gözlerimde yaþ mý ararsýn Dur bekle hele sen hava kararsýn.
Kapý kapý gezen çocuk olsaydým Dursaydým kapýnda son durak diye Kar mendil içinde para bulsaydým Anneden evlada eski hediye Sürseydim yüzüme elin terini Baþka koku almaz onun yerini.
Þimdi esen yele adýný yazdým Anne diyen dilim suskunca bekler Bir mezar yanýna elimle kazdým Bak nefes sýklaþýr zamansýz tekler Kalp denilen neki sensiz atmýyor Yetim Ayþe sözü artýk batmýyor.
Babam da el oldu yeni kadýnla Arada sýrada beni dövüyor Avunmak istesem senin adýnla Unut onu diyor hatta sövüyor Urganý boynuma baðladým anne Gözümün yaþýyla yaðladým anne.
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.