GÜNEŞ

Deniz kana bulanmýþtý,
Gökyüzünde bir vaveyla.
Sarý çiçekler hüzünle dolmuþtu,
Baþlarý önündeydi ve boyunlarý bükük.
Sanki ateþ yakmýþlar da,
Sönmeye yüz tutmuþ gibiydi yeryüzü.
Artýk siyaha boyanýyordu,
Evler, Camii’ler, köprüler.
Vakit tamam diyorlardý,
Zamaný geldi diyordu kuþlar;
Güvercinler, martýlar…
Aceleci bir kayýk vardý.
Hýzlanýyordu kürekleri.
Gitmesi gerekiyordu,
Artýk vakit tamamdý.
Artýk Güneþ batýyordu.


by_death

Sosyal Medyada Paylaşın: