Bir müddet unutmaya çalýþýrsýn diyerek Sensizlik girdabýnýn içine ittin beni. Bensiz de yaþamaya alýþýrsýn diyerek Yokluðunun hicrinde eðittin gittin beni.
Vefasýz ellerini kýnarken avuçlarým Hasretin çarmýhýnda kanarken avuçlarým Gözyaþýmdan kor gibi yanarken avuçlarým Nasýl böyle kendinden soðuttun gittin beni.
Aðarmayý bilmedi her dem karardý âfak Gecelerim bitmedi ne gün doðdu ne þafak Düþlerim bölük pörçük umutlarým un ufak Deðirmen taþý gibi öðüttün gittin beni.
Can çekiþtim kan kustum dilim dilim dilindim Varla yok arasýnda bir yerlerde bilindim Ölü saydýlar beni nüfustan da silindim Cam kýrýklarý gibi daðýttýn gittin beni.
Feda etmiþ uðruna ömrünün son demini Yitik bir eþya gibi kaybetmiþ önemini Zamanýný tüketmiþ doldurmuþ dönemini Takvimlerde kapanmýþ çað ettin gittin beni.
Hasan Hüseyin YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.