”yarýnlarýn belirginsizliðine akýyorken zaman ötelenen güzelliklere kilitlenir bakýþlarým; asýlý kalmýþ bir sessizlik sallanýr dilimde..”
biraz kin biraz nefret bir de zamansýz kayýplarýn ayaklanmasý göðsümde
seyrediyorduk öylece birbirimizi son nefesini bekliyorduk sevginin bir helallik verecek miydi bize
boðazýmýza kadar borçluyduk ödenir sanýyorduk borcumuz içsel haykýrýþlarýmýzda
odam þaþkýn alýþkýn deðil bunca soðuða gülüþlerin resmi yok duvarlarda bir baþýnalýk yansýyor aynada
þýrýngasýna alýyor acýlarýmý zerk ediyor sayfaya kim bilir bu kaçýncý eþliðim kalemin kývrak dansýna
”sahi dilek tutabilir miyim bir sonraki dansa?”
"Hani o vurgun yediðim gün, neden bakamadýn gözlerime, nedendi tutmayýþýn ellerimi. Sesini çýkaramayýþýnýn þaþkýnlýðýndayým hala.. Hep ayný sahne, hep ayný tonlarla tekrarlanýyordu ve ben yeni vazgeçiþlerde buluyordum kendimi.Þimdi ansýzýn geliveren, zamansýz cümlelerin arasýna saklýyorum seni, nereden geldiði belli olmayan ama hep benimle… "
Figen Yarar
Sosyal Medyada Paylaşın:
kayıpAda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.