Sahil boyu kerpiç evler düþündüm,
Beþ ev gördüm hayalimde,
Üçüncü ev kendimindi gördüðüm,
Komikti kýsa kalýyordu diðer dört evin tam ortasýnda...
Annem kapýsýný süpürüyordu, eðik hayatýný,
Pencerede bacým bakýyordu anneme, belki bi hayalle,
Ben yürüdükçe ev uzaklaþýyordu sanki,
Yakalayýp açacakmýydým kapýyý sýcak evime...
Evdeydim kýrýk dökük penceremdeydim, mutluca
köyde sahil bitiþiði yuvamda dalmýþtým maviye,
Kýzgýn gördüm denizi, bulutlarda sarýlýyordu yavaþça,
Sert vuran bir yaðmurdu, aðaç tavanýmdan damlýyordu kalbime..
Toprak kokmaya baþlamýþtý nefsimize,
Ufak pencerem kocaman gökkuþaðýný gösteriyordu gönül gözümüze,
mavi düþün renglerine dalmýþken, uyandým çayýný karýþtýran annemin sesiyle,
Uyandýrmýþtý beni kahvaltýya, Ýstanbul’un karabalýk semtinde,
Güzel bir düþtü gördüðüm mavi bitiþiði ev anne....
RoJVaN CiHaT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.