sessiz sessiz akarken yaþlar gözümden, ben duvarlara asýyorum her gece kendimi, seyrediyorum uzun uzun halimi. sonra sohbet ediyorum resmimle, ne kadar da güzel aðlamýþým bu resim de, ne kadar da masummuþ göz yaþým. þu kaðýt þu kalem benim tek sýrdaþým. isimsiz bir gün bu gün ve tüm günler yarýnlar,dünler. ne anlamý var ki artýk gün adlarýnýn, mevsim yazmýþ,kýþmýþ,baharmýþ. sen yoksun artýk hayatým da, neye fayda onlarca dost,arkadaþ. benim artýk tek dostum geceler. gündüzleri kapalý gözlerim dünyaya, en iyisi bu zaten güneþ doðsa sabah, aklýma geliyorsun hemen. bana seni hatýrlatacak öyle çok neden var ki. iþte bu sebepten geceleri kendime dost eylemem. karanlýk,gizliyor herþeyi simsiyah bir örtü misali. acýmý hafifletsin diye içiyorum dostum geceyle. ama hep sarhoþ olan ben oluyorum. bir çok þiir yazýyorum ama ýslandýðýndan göz yaþlarýmla çöp kutularýný dolduruyorlar. iþte bazýlarý,tesadüfen kurtuluyor arada týpký bu þiir gibi. keþke gitmeseydin be sevgili, beni acýlarýmla býrakmasaydýn, kaðýda kaleme mahkum etmeseydin, beni koymasaydýn bu dünya da tek baþýma. ne acelen vardý sanki, bak ben de uzatmýyacaðým daha fazla, zaten benim de ne yaþadýðým belli, ne yaþamadýðým. bi haberim hayattan kim gelmiþ kim gitmiþ. gittiðin yerde bana da bir yer hazýrla, ben de geleceðim yakýn da senin yanýna, bu kadar hasretlik artýk yeter bana. çok özledim seni, vasiyetim beni de gömsünler senin yanýna.
Mustafa Tellal 02/08/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Tellal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.