ben çocukken büyük adamlarýn yazdýðý þiirleri kuþburnu dallarýna takar kuruturdum o zaman bilmezdim sebebini bile sadece þatýroðlu veyselin,sadýk yarimi koynumda unuturdum
ben çocukken hergün yaþardým hiç ölmezdim takas edilirdi buðday ile gazyaðý eder yerine diri diri gömülmezdim
ben çocukken yaban tavþanlarýný kovalardýk zevkine deðildik mermiden hýzlý biri kasabada görmüþ icat etmiþti de muhtar yasak etmiþti sapaný
ben çocukken bin yaþýndaydým dam üstünde harman beklerken geceleri gözlerim yýldýzlarda anka kuþunun kanadýndaydým
ben çocukken hiç para þýkýrtýsý gelmezdi ceplerimden yoksa azad etmez miydim o kýnalý kekliði çingene çadýrýndaki kafesinden
ben çocukken kuyruksuzdu uçurtmalarým olmadý ipine takacak kâgýtlarým ne bir gökyüzü deldim ne çizgimden çýkabildim
ben çocukken beyazdý dümdüzdü dünya yuvarlanmamýþtý yüzüne bu kadar kara çalýnmamýþtý