1.
bileklerime sýkýp parfūmū çýkayým.
yanýma biraz sebep alayým.
saçlarýmý evde býrakýp koþarak atlayým balkondan.
ilk geçen treni durdurayým.
"ordan geçer mi?" diyeyim makiniste.
"geçer, geçer, geçecek.hangi sýzý bâki kalmýþ."desin.
"sana mý soracam aðrýmýn yerini!" dercesine bakayým.
onbirinci vagona gövdemi sokayým.
oturur gibi yapýp uyur gibi durayým.
aksi istikâmete yūrūyūm vakit geçsin.
anons edilsin būtūn imkansýzlýklar.
"bir sonraki durak uzaklýk.cayacak olan yolcularýmýzýn caný selamete!"
inmeyim.
inemeyim.
ūstūme otursun Öþk.
kalkamayým.
göz bebeklerim takýla takýla titresin camdan seyrederken aðaçlarý.
dýþýný göremediðim tūnellerden geçeyim.
insanlar insin.
insanlar binsin.
acýmý nezaket tebessūmlerimin altýna iteyim.
"bonjour" desin sesim.
"âh"derken içim.
el kol iþaretleriyle deyim ki yine makiniste..
"bu tren oradan geçer mi?..."
...
2.
"geçmeli, geçiyor, geçmedi mi, geçsin mi?"desin yine makinist.
gözlerimle bir tokat atýp döneyim altmýþūçūncū koltuða.
önde oturan çifti duyayým.
hayýr dinlemeyim duyayým.
sarýlmalarýný göreyim iki koltuðun arasýndan.
hayýr bakmayým göreyim.
sonra camýn soðuðunu omuz yapýp yaslayým saçsýz baþýmý.
keþkeleri meðerlere çarpma oyunu oynayým içimden.
sonuç hep nafile çýksýn.
çantamý dūzenlemek gelsin aklýma, maksat zaman geçsin.
bir Öþk çýksýn içinden.
bir ayrýlýk.
bir ölūm.
hepsini itina ile kalbime týkayým.
moralim bozulsun bir þarký söyleyim.
en gūzel aðrý kaþýyýcýsýdýr þarký söylemek.
baþlayým"senin Öþkin meni dūþūrdū dile."ezgisine.
sesimin moralimden de berbat olduðunu anlayým.
ve tekrar susmayý deneyim.
trenin durduðunu farkedip koþayým yine makiniste.
"bu tren buramdan geçer mi?"
...
3.
"geçince ben size haber verecem bayan"desin allahsýz makinist.
"geçmeden verin!geçmeden!"
demeye getireyim kapýyý çarpmamý.
yayan gideyim koltuðuma.
raylarý eze eze yaklaþayým oraya.
"bilet kontrol"diye baðýrsýn baþýmda adamýn biri.
"ben aþýk bir kadýným, kalbim var.neden baðýrýyorsunuz!" diye baðýrayým ben de.
"tam beþ kez seslendim.her defasýnda.."ben de"..dediniz.avcunuzu uzatýn acýnýzý ölçeyim."desin.
būtūn yolcular bana baksýn, trenin dibine gireyim.
"o’na kýrkiki derece nabzýnýz.derhal derin derin ölūnūz."desin fransýz herif.
"oraya varmadan olmaz.lūtfen elimi býrakýnýz!"diyeyim kibar ve öfkeli.
"bu tren oradan geliyor, oraya gitmez"desin ikna etmek için.
"ölūrūm de ölmem oraya varmadan!"deyip paltoma gireyim.
geçtiðim būtūn garlara selam vereyim.
"selamýnaleykūm"diyeyim arap sansýnlar.
oysa ben de biliyorum fransýzca kūfūr etmeyi ve de öpūþmeyi.
tren dursun.
makinist gelsin bu kez sorsun.
"orada kim var?
...
4.
"mösyö mösyö! siz kim oluyorsunuz da ona kim diye hitap ediyorsunuz!" diye sesimi kalkan kaþýmýn hizasýna getireyim.
"o bir kim midir!o bir bir midir!sizi ona kim demekten men ederim!" diyeyim mūbalaða ettiðimin farkýna vurarak.
"onu anlattýrma bana.anlatmaya baþlarsam nefesim yetmez"desin ciðerim.
"lūtfen sakin ölūnūz"dese de makinist, inleyerek ölmeyim.
geriye doðru çevirip baþýmý,tabiki bir elimi leðen kemiðime býrakýp
"ona kim diyemezsiniz!" diye tekrarlayým.
koltuðuma yaslandýrýlayým isteksiz ve huysuz olayým.
bileklerime limon kolonyasý döksūnler diye dūþūneyim bir mūddet.
damarýma zerk etsinler soðuk ama yumuþak bir uykuyu.
uyuyayým.
kendime geldiðimde otuziki yýl olmuþ zannedip irkileyim.
"geçtik mi yoksa"diye gözlerimi zonklatayým.
"geçmedik, sakin olun"desin yaþlý ihtiyar.
-genç ihtiyar olur mu-zaten diye kendi kendimi bozayým.
"bekliyor mu?" desin takma diþlerinin arasýndan.
"pardon?"diyerek anlamaza gideyim.
"bekliyor mu seni?"desin elinde bir býçakla dalaðýmý deþer gibi.
"."diyeyim.
"beklemesini beklerim" diyerek cama çevireyim baþýmý.
yine dursun tren.
kalbim de mi durdu diye dūþūneyim.
"burasý orasý mý?" demeden, "evet"desin makinist..
sileceði çalýþmayan araba gibi olsun gözlerim.
durayým orada öylece.
"gitmedi ki gelsin, ya da gelmedi ki gitsin."diyeyim sýrtýma vurarak.
"bir ankara hatýrasý" yazýsýnýn önūne yaslayým kaburgalarýmý.
ezan seslerini doldurayým kulaðýma.
gömūlmeyi bekleyim.
...