İncinim

Gönlümdeki huzurdan yüzüm haberdar olurken
Yüzümdeki daðýnýklýktan elimin haberi olmuyor
Eli olanlarýn
El olanlarýn da olmuyor
Dilim haberdar
En ufak bir duygu kýpýrtýsýnda
Dökülmeye hazýr kelimeler
Ellerim habersiz
Her zamanki gibi
Ne yazdýðýný bilebilseydi
Daha anlamlý olurdu bu tür yaþamak

Akþamlar daha bir uzasa yanýndayken
Gölgem yetiþemez ki boyuna, boynuna
Kokum eriþir: en hýzlý iletiþim aracý

Bir topraðým
Kendi ölümü taþýyorum
Yüzümdeki hüzün bundan
Doðdum doðalý bir ölüyü taþýyorum
Yerleþemiyor hiçbir sevinç gözaltlarýma
Kirpiklerimin kenarý hissediyor
Gözlerim bulunduðu ortamdan habersiz
Uzakta gözlerim
Bir yola döküldü
Bir gelenin yoluna, beklemekten hiç usanmayacak gibi
Zamanýn geç vaktine kadar

Yollar yorgun
Bu yüzden en çok limanlarý seçiyorum beklemek için
Balýk denize aitse
Bize her yer mavi

Ýnciyim
Ruhum kýrmýzý balýk
Denizler kadar aidim bu maviliðe

Þu durak bir geçse
Bekleme duraðý
Biliyorum döküleceðim
Denizin en ortasýna
Ýnciyim

Dökülemeyen her þey gibi topluyum kendi içimde
Saklýyým, ulaþýlamayan her þey gibi
Ama en derinindedir en deðerli inciler

Ben kendime yakýþmýyorum
Sana yakýþtýðým kadar
Yakýþsaydým eðer, kendi eksenimde dönerdim
Kendimi ezberler, dururdum
Ýnciyim, bunu bir tek sen anlayabilirsin

Kendi aynamýn yabancýsýyým
Kendi yalnýzlýðýmýn kalabalýðý

Ezberlenmiþ tüm hikâyelere kafa tutuyorum
Hangi dilde anlatýyorum seni
Dilim yetmiyor
Dilsizim, inci olduðum kadar
Mühürlendi anlatmak istediklerim
En deðerli anlatamadýklarým çünkü

Sen olunca günlük kullandýðým tüm duyularýmdan vazgeçiyorum
Ruhumu býrakýyorum ellerine, dokun önce
Sonra konuþ

Açýklanabilir belki sabahý olmayan bir gecenin sonunda
Belki yeter, yetiþebilir ellerimiz
Gün doðmadan aydýn olur bu sefer sabah
Adýný deðiþtirmek istiyorum tüm sabahlarýn
Sabah senin yanýnda aydýnlýk

Parlaklýðý yalnýzca gözlerine temas edecek inciyim ben
Biraz suni kýrmýzý
Denizin içinde her gün birbirine eklenmiþ
Günü gelmeyince ölmez hiçbir yaratýk
Ama gün gelmez mavilikte
Eklenmiþtir tüm zamanlar birbirine
Mavi sonsuzluktur ve bu sonsuzlukta kaybolan zamanýn herhangi bir yerinde bulunamaz

Karanlýkla ýþýldayan bir inciyim
Parlaklýðým da olmasa kül yanýðýyým
Gizli bir anlaþma yaptým yanýklarýmla
Yoksa güzelleþemezdim
Küller okþayamazdý tenimi
Yanarken daha güzeliz

Niteliksiz zamanlarýn, kaybolmuþ sonsuzluðuyum
Deðmese yüreðine yanýklarým
Ýncinirim

Çünkü
Ýnciyim
Ýncinim
Ýncinirim




Ýki Kasým Ýki Bin On Üç 11 00
Nevin Akbulut

Sosyal Medyada Paylaşın: