ÇÖLDEYİM CANAN

Aþkýn deryasýnda garibim yüzen,
Amansýz kýrýk bir saldayým canan,
Ben aþýk bir ozan daðlarda gezen,
Sana ulaþmayan yoldayým canan.

Derdimi anlatsam daðlar yýkýlýr,
Dinlemez kimseler candan býkýlýr,
Her aným gecede caným sýkýlýr.
Bilemezsin nasýl haldayým canan.

Olmaz ilaç senden baþka yarama,
Cevap vermiyorsun hiç bir soruma,
Aþký baþka yerde sakýn arama,
Akan sevdan ile seldeyim canan.

Deli gönül ayrý durmaz közünden,
Geleceðim derdin cayma sözünden,
Kýskanýrým seni kendi gözümden,
Seherinde esen yeldeyim canan.

Anlamaz halimden anamla bacým,
Sensin her zaman baþýmda tacým,
Gurbet elde nasýl diner bu acým,
Sensiz boz bulanýk göldeyim canan.

Durmaz derdim her gün daha da azar,
Ne cuma dinliyor bak nede pazar,
Ýçimde bir ah ki baþka intizar,
Mecnun oldum bende çöldeyim canan.

Þu baðrýmý yakan ey narin sünbül,
Kaþlarýnda hilal baþýnda bir tül,
Ben dalýna konmuþ zavallý bülbül,
Burcu,burcu kokan güldeyim canan.

Ozan Zekim der ki baðrýmda çakan,
Bir umutsuz aþktýr içimde akan,
Sevdanla aðýtlar türküler yakan,
Dertli sazýmda ki teldeyim canan...

OZAN ZEKÝ TUNÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: