sanýrým kimse mü(f)ettiþsiz uyumadý o sabah da kimse geç galmadý köycek müettiþe hazýrýdýk kimse küçük çalý, az odun getirmedi kimse yakalýksýz, karalýksýz, mendilsiz gelmeyi kesilmemiþ týrnaklý sökük yýrtýk ödevsiz gelmeyi çýkýntýlýk yapmayý göze alamadý göze batmayý þimþekleri üzerine çekmeyi göze alamazdý, alamadý..
mü(f)etdiþ bobamdan daa mý eyi odun eder mü(f)etdiþin çocunu da mü(f)etdiþ mi okuduyodur mü(f)etdiþin bobasý da odun kesiyo mudur mü(f)etdiþ görenin boyu uzar mý mü(f)etdiþ görenle-görmeyen bir olur mu
nasibimiþ biz de ðördük çok þükür, bin þükür hakgatan iri-yarý bi insan azmaný Necdet Tosun gibi emme sert bakýþlý gür-çatýk kaþlý bir adam, babacannýg ne arar iþallah bizden yana bakmaz “-titireyoz valla” …. “-diz baðlarýmýz çözüldü”
mü(f)etdiþ! gonuþunca gülesimize getti sesi kýsýk, cýlýz, görseniz garý ðibi emme hinci vakýt o fakýt deði(l) sorduklarýný bildiðim için olsa gerek adam benimle ilgilendi “-aferin delikanlý adýn ne senin bakýyim” “-kimin benim mi” adam baþýný salladý “………..” “-Ýbrahiiiim” iyiki öretmenim öretmiþ (elhamdürüllah þükür) ne sorarsa sorsun bobam evelallah” çivtçiyi filen de hep biliyon “-soyadýn” “-kimin benim mi” “………..” gene baþýný salladý “-Çelikli” “-peki kaç yaþýndasýn Ýbrahim” “-kim ben mi” “………..” gene, “hý hým” dedi “-dokuz” dedim “-okuyacaksýn deðil mi Ýbrahim” kararsýz kaldým, öretmen bunu belletmediy ki, ne demem ilazým hinci, hý hý desem.. ya yazarsa.. ben de gedemeyvirisem, dee! bobamý dama dýkarlarsa bobam dedemden yeni ayrýlmýþ.. ortakçý olacaz dedeme halý file de dokuyoz anamýnan emme.. yutkundum!
usulca.. “-bobam bili” dedim “-afferin delikanlý, ama sen de bilmelisin, istemelisin” … “ne olmayo istiyorsun bakýyim..” “iyi ki bobam öretmiþ valla “-hoca” dedim bazý bazý yolmaya gederkene bobam derdi.. “cumaylarý.. hubbaya bi çýkacan “ey cömatý müslümin. ey ehvaný din” deye bi hubba edecen, içi titreycek herkesin.. uyutmaycan cömatý ülen bu hoca kimin o(ð)lu deycekler “Okar Týrtarlý Hacýmemetolunun o(ð)lu”
“-o zaman okuycan,” dedi müetdiþ “ilk önce, ortaokula, sonura imam hatýba” “-Guran Gursuna ðetcen” dedim “-neden” dedi adam, eðildi baþýmý okþadý “-Köse emminin Abdýlla orda ben de onun gibi mazin olcan” “-yok sen imam-hatýp mezunu olacaksýn, ilahiyatý bitirmeden de kürsüye çýkma” .. “tamam mý Ýbrahim” “tamam” dedim, mezbur bu mamir gýsmý hep böyle bireþ tühafdýr valla sanki okulun sabýsý gibi ireklam ediyo beni bobam okudacak parayý veren çalar düdüü imam hatýp da okursam parayý senmi verecen .. “yarým dokdur candan yarým hoca dinden eder deðilmi çocuklar” bütün sýnýf canla-baþla baðýralak “evveeettt” dediler.. ……..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.