Körpe fidanlarýn can suyudur ailede mutluluk,
Sevgi vermeyenin yakasýný býrakmaz suçluluk,
Ecrin; gözlerin kara üzüm, çaðýn daha koruk,
Çok sevimlisin, kolyene takmalý mavi boncuk,
Mevla, nazarlardan korusun diye güzel çocuk.
Seni, gayet net görüyorum çerçevemden,
Açtýn kollarýný, tanýr gibisin öncelerden,
Gözlük mü ilgini çeken, bilmem ki neden!
Biz akrabayýz, belki kan çekti, o yüzden,
Hiç eksilmesin olur mu, gülücükler yüzünden.
Sen þanslýsýn, hep annen var baþýnda,
Biraz naz etsen hemen alýr kucaðýna,
Karnýn acýksa maman gelir anýnda,
Canýn sýkýlýrsa biraz Merve’yle oyna,
Ýstersen salona git, panda koymuþlar koltuða.
Babalar hep düþkün olur kýz evladýna,
Sabahlarý erkenden gidiyor, sen tatlý uykunda,
Alýn teri döküyor helal kazancýn uðruna,
Yorgun bedeninde özlemsin evin yollarýnda,
Kucaðýna alýp sarýlsýn sana, her gün batýmýnda.
Yaz bitti, kuru yapraklar kapladý caddeleri,
Mevsimine uygun seçmiþler giysilerini,
Son bahara benzetmiþler bizim Ecrin’i,
‘’Sarý Civcivim’’ diye sevsin annen, baban seni,
Bahtýn açýk olsun, yuvanýn güzel meyvesi.
29.10.2008-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.