eðer durduðumuzda topraklar kaymýþ olmasaydý uzun bacaklarý üzerinde yayýlan otlar kokusuyla mest olmasaydý rüzgarýn külü daðýlan sigaraný alazlamasaydý geçerken daðlandýðým ayrýlýklar
güneþ her kayýp ilerlediðinde ufka anýmsamak alýp götürmeseydi kalbimi durup, durup yeniden baþlamasýna sonsuzmuþ gibi þekiller alan melodisinde aþkýn
bütün ayçöreklerini çocuklara daðýtmasaydý Afrika dayken annem ben böyle
sanki o bozkýr daðýn herhangi bir anýnda ellerini rüzgara tutmasaydý yaz dallarý gibi yüklü boynun alýp getirmeseydi akþam eðimlerinden kýzýllýðýný alnýndaki efkar daðlarda yakýlan her ateþ sokaða çýkmasaydý geceleyin ve annem tülbentleri oyalarýndan söküp çivitli sularda durulamasaydý hergün ben böyle þimdi
buharlaþan soluðumu ve kýrmýzý hýrkamý ve buz tutmuþ ellerimi böylesine inceltmezdi çok ama çok uzaklarýmýzda savrulan yýllar
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.