B ir melek emir alýr, ferman Arþ-u âlâ’dan...
Ü rperir nurdan beden mümkün mü kalem kýrmak?
’T asdik sýrasý gelen ruhu kalubelâdan,
Ü mmetine göndersin nur akýþkýn gök ýrmak.’
N ehir damla verirken nafiledir haykýrmak!
-A man, beni Dünya’ya göndermeyin! der bebek.
N e yaparým kimsesiz, var mý beni bir duyan?
N asýl besleneceðim? ... Cevabý verir melek:
-E min ol ki, kalbini senden önce okuyan
L ekesiz bir melekle sana harcanýr emek!
E l açarak duayla ilahi emre uyan! ...
-R ica ettim zikreyle, kim bu beni koruyan?
-B oþuna endiþelenme, seni seven meleðin
Ý smini öðrenmeden sen ona: ’Anne’ der’sin.
R eþit olsan aldýrmaz inan mahþere deðin,
E rdemine yazýlmýþ silinmez bir kadersin.
R abbimizin izniyle böyle verildi ders’in.
M inik aklýn takýlýr bu isim ezberine
E þsiz olan bu sözcük bir de kalbinde yaþar.
L âl dile seda veren Kudret’in eserine,
E ðilen baþý ile dilinden þükran taþar.
K utsal nur süzülürken gözlerinin ferine
T asarýmý kusursuz, kendi kendine þaþar!
Ý çine bir mutluluk yerleþirken derine,
R ahimden sýrlý perde çekilir üzerine.
V efakâr anne alýr anlar teslim edeni,
E ndiþeden arýnmýþ bu kutsanmýþ bedeni.
C ismi kusursuz halde sevgiyle kafeslenir.
E ylemsiz kalmaz artýk duyduðunda ilk sesi,
N oksansýz bir dünyada gülmeye heveslenir.
N arin beden huzurlu diye mutlu annesi,
E lbet daha doðmadan yavrusuna seslenir,
T am dokuz ay boyunca bebek kanla beslenir.
-A yyuk’a kadar varan seda verdi dudaðým...
N için bu feryat sence, ayrýlýrken biz ana?
N imetine þükrettim koparken göbek baðým.
E mzirdiðin sütünle erebildim izana.
L alelerin renginden sima almýþ þafaðým!
E sintin Cennet’tendir kimse gelmez hizana.
R astlanmýyor eþine sen durdukça ben saðým.
Ý zaha kelam yetmez þanýn yürür Fizan’a...
N amzet sensin Cennet’e, müjde gider Mizan’a!
A teþ düþen her yerde sen merhemsin yaraya,
Y ýllardan çizgi aldý aþina nurlu tenin.
A caba ödenir mi söz düþer mi paraya?
K ulaktaki ninniler yanaktaki busenin,
L irik destan yazýlsa roman girse araya;
A sla hiçbir þey ile hakkýn ödenmez senin!
R üzgârýn meltemiydin denizlerden karaya.
I þýltýlý taht kurdun gönlümdeki saraya.
A sýrlar boyu bir söz kalpte saltanat kurdu,
L ehçelere süzüldü miktarýný siz sayýn.
T itretirken bedeni kalbin içinde durdu,
I slahat fermanýydý yanlýþ yollardan cayýn!
N ice yýllar içinde sevabýyla uçurdu,
D ilden dile dolaþan kutlu söylemi yayýn:
’A nnelerin bastýðý yerdedir Cennet yurdu.
D aha baþka bir yerde beyhude aramayýn! ’
I srarlý bir söylemle Nebi ile duyurdu,
Rahman ve Rahiym olan, iþte böyle buyurdu!
*****
Kutsal Ferman’ý, sevgili annelere günün þiiri olarak hediye eden Seçici Kurul üyelerine gönülden teþekkürlerimle...
*****
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.