HATİCE HOCALAR
Zamanýnda zehirli bir gazdan simsiyah
Karanlýklarý çekip üstümüze diktiler tavan,
Lalelere, güllere, Fatihlere bahçývan
Yetiþtirdiði çýnarlar güzelleþtirdi alemi alemullah.
Hatice Hoca o lemayý takipte,
Kapýsýný çaldýðý memleket Van.
Gördü ki, daðlarýn arasýný açmýþtý yýlan.
Yýllar ki kalemler asýlmýþ iplikte.
Güneþi tepeye diken ellerde sökük,
Cahillik rüzgarýyla dövülmüþ boynu bükük,
Bakarken öðretmen daðlarý gaflette görür,
Bu ne manzara derken sitemle dövünür.
YÝBO. denilen bahçeye oldu bahçývan
Güller yetiþtirdi dikenlerine aldýrmadan.
Cahillik rüzgarýna kapýlýnca bazen filizler,
Yanar yüreði lakin vazgeçmez gene diker.
Derken minik yüreklere attýðý temel,
Yetiþtirdiði çiçeklerde birinci emel,
Daðýtmak memleketteki kara bulutu
Cahillik denen istilacýyý da kuruttu.
Haticeler derken, Ýbrahimler, Yasinler oldu bahçývan
Büyüdü, bilgiyle suladýkça küçük yürekleri.
Dönecek Fatihler, Selahattinler memleket olacak Van
Yýllar sonra gene güneþi görecek yüzleri...
(FATÝH USLU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.