Her ne kadar bir kadýna benzese de,
Üþüyen bir kýz çocuðuydu ruhu...
O yüzden ejderin kanatlarý cazipti
O yüzden ateþte kavrulmak zevkti...
Arasý nedir bilmiyordu.
Ya çok üþüyordu
Ya da kavrulup kavrulup yeniden varoluyordu
Topraktan bir çömlek gibi barýþmýþtý alevlerle
Doðasý ateþti zaten
Masum bir görüntüm var derdi
Oysa baþkacaydý býraktýðý intiba.
Ah ne fýrtýnalar kopardý yüreðinde
Ne çok korkardý
Yüreði incecik porselenler gibi dayanýksýzdý o þiddete
Yine de dikilirdi karþýsýnda tüm ejderlerin.
Günün bir yerinde bir filmden ya da kitaptan öðrenmiþti.
Cesurlar da korkarlardý.
Korkarken korkunun karþýsýnda durabilenler cesareti tadarlardý sadece.
Bu bir devri bitirip bir devri açmýþtý içinde elbette.
Susmasýný da bilirdi.
Bazý zamanlar susacak
Bazý zamanlar þakýyacaktý tabi ki.
Sözü dinlendiði zaman deðerliydi.
Hayat O’na bunu öðretmiþti.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.