hiç elim varmasa da tuþlara
son bulgurumu atýp torbamdan
öyle gideceðim üþüyen yalnýzlýðýma
kar altýnda kuþlara...
bir yaným yanýyor
bir yaným donuyor çoktandýr
acý yüklüyor
ve karamsarlýk
yaþanacak hali kalmadý gezegenin...
ne varlýðýna ne yokluðuna
güvenemiyorum kimsenin
öyle býktým ki kaprislerden
kime baksam aynasýnda güçlü
kimse suçlu görmüyor!
imrenmiyorum, iðreniyorum
benliðinde ezeli ilkellik
kimse göstermiyor kelini
kimisi baþýna bere takmýþ
kimi takke tellik...
tutuyorsa biri birini
ya ayaðýný ya elini
kaydýrmak
ya da kandýrmak için,
insanlýk bitmiþ
adalet arýyorum
hukuk arýyorum
adam arýyorum
elimde Diyojen’in Feneri
dolaþýyorum fellik fellik...
cami önlerinde güvercinler
biri yem satar, para kazanýr
biri yem alýr, kuþlara atar
ne garip dünya
güya ikisi de iyilik yapar
biri attýðýný
öteki sattýðýný azýmsanýr,
dünyayý kuþlar mý kurtaracak
onca günahýn cezasý
bir avuç yem;
korkulu bir yürekten
rüþvet belki ancak
çok eminim
yemi tanrý da azýmsasayacak!
kentin güvercinleri hazýra konuyor
daðdakilerin kanadý kýrýk
yüreði kanýyor,
bir çuval kömür
bir avuç makarna
hýmm
aptallar
her þeyin unutulduðunu sanýyorlar
...
ne öyle hep komþuda piþer
ne her zaman beleþ düþer
gün gelir ellerde keleþ
tarakalarla peþpeþe
sokaklara leþ düþer!
yok yok,
sevmiyorum bu gezegeni
sevgileri sahte
herkes kendini beðenmiþ
kimi kalleþ kimi kahpe,
zavallý acuzelik
gitmeliyim
bir kez daha yalnýzlýðýma
ve üstelik
Dünya Sevgililer Günü’nde...
bir daha gelmeyeceðim geri
ne haliniz varsa görün
ararsanýz beni
ölü þiirlerimden sorun
cesedimi terkedilmiþ
dilediðiniz yere gömün
ardýmda bir mezarlýk
yüreðimde nazarlýk...
ne zamanki topraðýna þiirin
bir damla gözyaþý akar
o zaman düzelir beþer
þair þiiriyle ayaða kalkar,
yoksa gezegen hep þer...
Þaban AKTAÞ
14.02.2012