Aşk Değdi Göz Değmeyen Yaralarımıza

Adýn diz çöktü gecenin göðsüne,
Kalk/ma kapýmdan, k/ayýp sayýlsýn vazgeçiþler,
Dilimi boðma/sana !
Duymuyor musun, çýðlýklar can veriyor aþkýn kulaðýnda ?
Eþgâli bulunmuyor iþgâl ettiðin yüreðin,
Acýnýn orta yerine kim düþürdü aþkýn kimliðini ?
Ömrüm “Sen” kadar açmýþken avuçlarýný,
Sadece “Aþk” dilemiþti “Ah” düþen kuyulardan.
Tut/muyor/du dilekler yoksa bol keseden mi daðýtýlýyordu aþk ?


Çek penceresiz yüreðinin perdelerini,
Görmüyor musun, soyundu aþk tüm c/esaretinden ?
Burda eli silah tutan her aþk yüreðe çaðrýlmýyor.
Bir (s)ýzýmýz olur belki, adýný cemre koyarýz,
Her aþk mevsiminde yüreðe düþer mi dersin ?
Sabaha kal/maz çatlar içimdeki sabýr,
Ama korkma, yüksek sesle sus/arým sana.
Kimse almýyor içeri, arafta kalan vedâlarý,
Gel biz eda edelim aþký vedâlarda bile.


Yine yürek aðrým tutmadan, sen tut/sana beni.
S/ayýklama hüznü aþkýn içinde/n,
Say aþktan geriye yalnýz sana gelince dur,
Þaþýrma bizi bizsizliðimizde.
Dur ölüm, s/alma saçlarýný aþkýn omuzlarýndan,
Batýr/ma içime aþkýn gülünü,
Göz kapaklarýný aç/ma ömrümün orta yerine,
Kýskandýr/ma tüm ömrü baharlarý.
Býrak vakti biz olsun aþk-ý alâmetin.
Bak aþk deðdi, göz deðmeyen yaralarýmýza,
Söylesene kim sakladý tebessümü dudaðýmýzda.


Rüzgar sürdü aþký g/özümüze görmedin mi ?
Þimdi sývazla yüreðini, aþka koyulma vakti.
Üflendi kulaðýmýza Leyl nefesi,
Her üfleyiþte çaðrýldý fîraktan el deðmemiþ acýlar.
Yar arþta selâlar aþk doðuruyor inadýna !
Þimdi mâzinin baþýný ak tutmuþ, sadece sende renkleniyor gül(n)ler.
Gel içim/iz/de yaþananý, savuralým aþk/ýn yüzüne,
Gel ki ulu orta yerde g/izleyelim aþký !!


Gül SEZGÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: