Elinde bir kibrit çöpü vardý sadece
Yakmak için mi bedenini yoksa ýsýnmak için mi anlayamadým
Bilinmezliðin barutlu tabiri…
Ve yüzünden belliydi kederinin keyfi yerinde hali
Siyah ceketli anýlar saçlarýný yoldurmuþ aklarý doldurmuþtu
Adýný sordum
Gülümsedi
Karatahtada yatýyor baksana dedi
Nerelisin dedim
Hayattaným,
Ýçimden bir yerlerden dedi…
Gecenin siyahi þalý var üzerimde
Dilimde küfür
Gözümde nem
Gamzemde gölet…
Gölgelerden güneþi boyuyorum
Kýstýrýlmýþ acýlarý getirmesin kirpiklerime diye
Boðuldukça kabuslarýmda
Can havli ortaya çýktým
Adým karatahtada biliyorum
Ölüm karasevda alýn yazýmda…
Ýnsaným önce kadýn olmaktan öte
Yürek taþýyorum ve kuþlarýný aðýrlýyorum suskularýmýn
Odalara kapanmayan hýçkýrýklarýmla eþitsizliðimin yankýlarýný hesaplýyorum
Esir pazarýnda dökülen çiçeklerden
Bir demet kahýr toplayýp
Dileklerimi býrakýyorum ikarus’un kanatlarýna
Býraksýn diye güneþin alazýna
Tenime pay biçenlerin diyetini ödedikçe
Avazýma boðuldum
Paydak gölgelerinde adýmlarýn
Takvimleri vuruyor bin kasýrga
Sýrtýmda þekilsiz kamburlar haramilerden
Yüreðimde kurþun izleri eþkýyalardan…
Ben kim miyim?
Terkedilmiþ bir senaryonun kahramanýyým
Dudaðýnda salyalý repliðim adam bildiklerimin
Harcanmýþlýðýmý görecek kadar körde deðilim
Oyuncaklar düþtükçe bir bir ardýma kadýn oldum
Kovuldum muhrik acýlarýný taþýdýðým oyunlardan
Sek sek adýmlarýmdan kalma hayallerimle
Alnýmdan kaçan uçurtma sevinçlerine
Kuyruklar biçiyorum…
K’ana saplanan kirpiklerimden b/akýyorken suretime nefesler
Avazým çýktýðýnca susturuldum
Ve aðladým çelimsiz karanlýklar korkutunca
Can’ým damardan akýyormuþ yol baþýnda öðrendim
Öðrendikçe canýmdan vazgeçtim
Öðrendikçe dibe çöktü siniþim
Öðrendikçe anne demeyi seçtim
Sessiz sedasýz…
Boyun eðmeye tabii kimliðimle
Gayyur hüzünler seçtim gözlerimin ücrasýna
Ýþte Hayat’taným dedim ya
Ýçimden bir yerlerden
Oyuncaklar arasýnda bir kadýným
Sek sekle düþegelen
Zaferlerim olmadý benim
Eðreti gülüþlerle yaslýyým umudun olmayan o mavi atlasýna…
Sana yavan sözcükler biriktirdim
Yüreðimin isinden öp beni anne
Ellerim
Ellerim çamur anne
Dudaklarým yansýn ki ellerim çamur
Sarsýndan gülüyorum hayatýn
Bir kibrit çöpü saklýyorum avuçlarýmda
Ýntihara kurban gitmeyi arzuluyorum
Defnet beni “onurlu ölülerin” yanýna
N’olur anne?