Ahizenin diðer ucunda býraktýk sevdayý. Duyduðumuz son "seni seviyorum" Emanetiydi cýzýrtýlý aþklarýn. Muhtýrayý yok sayýp nizami mutluluklar aradýk, Cesurduk; Ýþte bu yüzdendir ki, Esir düþtük asimetrik ayrýlýklara.
Koca bir þehri ateþe verdik bazen, Bazen, Gözlerimizde koca bir nehri kuruttuk, Sol yanýmýzý dargýn býraktýk aklýmýzla. Lakin, gülebilmek fikri katidir artýk, Ve þimdi yýkmak deðil, Yeni þehirler kurmak vaktidir.
II.
Bir þarkýnýn nakaratýyla firar etti karanlýk, Korktum! Çünkü hep benimdi gece. Güneþ tepemde ve Ege’yle seviþmiþ gibi tuzlu içim, Avuçlarýmda notalar, Kifayet ayak basmadan topraklarýma her kelime anlamsýz, Þarkýlar ithaf ettim zamana, Sol anahtarý kayýpken her cümlesi manasýz.
Gençtik, Ekvatora yakýn sevdalar yaþadýk. Sonra, azledildi zaman. Yaþlanýyorken biz, aþk gençleþti. Nasýl açýklanýrdý ki baþka Biz çöküp kalmýþken onun koþarak gidiþi?
Ýsyaný bu yaz(a)madýðým cümlelerin, Saklýyorum müstakil gülüþlerimi avuçlarýmda. Bir þiir oluyorum, Adým: "Ölümü Boð, Doð Kýrlangýç!" . . Doðukan Ýçil . . Takip etmek için: www.dogukanicil.com Sosyal Medyada Paylaşın:
icildogukan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.