Başlangiç
Fýsýltýlar dolaþiyordu, anlamsiz kelimelerden dualar.
Yaþamadan ölü sayýlan insanlar,
Düþünmekten korkar olmuþlar.
Var olmaktan piþmanlýklar…
Sarmiþ tüm evreni sisli bir þeytan nefesi;
Uyuþuklarýn, ve korkaklarýn yaþam cenneti.
Suskun suskun bekliyordu yaþamaya and içmiþ bir çocuk.
Bekliyordu kara mevsimlerin sonundaki tatlý baharý;
Ve yaþamaya özlemler biliyordu yüreði;
Ýzin vermiyordu ki oynamaya bir orta çað düzeni
Yarinlardan korkar olmuþtu insanlar;
Kaybetmenin aðir bedenlini ödetiyordu, köleliðin çileleri.
Bir çocuk özgürlüðün tadini hissediyordu,
Her gün ciðerlerini gizli gizli bir nefesle dolduruyordu,
Yasak bir tadý alýyordu benliði,
Yerine getiriyordu var olmanýn gereðini,
Düþünüyordu!
Korkaklarin saldiði esaret zincirlerinin sebebini.
Neden!
Neden çamurdu tüm gezegen ?
Deðiþtirebilirdik her köþesini gezegenin yeniden!
Özlemlerle özgürlüðe;
Geçen yillar asi bir çoban çikarýyordu,
Günahlardan günaha sarilan.
Yönetenlerin yaðli bedenleri yayýýip koltuklarýna umursamýyordu olanlarý,
Ama zaman!
Zaman acý bir gerçektir her þahý deviren.
Her noktasýndan yeniden bir rüzgar esiyor korkularla karanlýða dalan;
Bir rüzgar!
Fýrtýnaya dönüþen özgürlük!
Bir özgülük!
Sariyordu, güneþ gibi tüm evreni.
Çamurlar arasýndan bir el gökyüzüne uzaniyor;
Bataklýktan bir ölü diriliyor;
Balçýkla sývanmýþ bir bedenin güneþ gibi parlayan gözleri.
Zincirlerini kýrmýþ bir savaþcýnýn elleri;
Özgürlüðün ürperten sevdasýný sarmýþ kalbine;
Elleri bir meþale olup aydýnlatýyor kirli denizi.
Ve bir bir uyanýyor evrenin yaþayan ölüleri!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.