ölümle aramda duvar yok dokunduðum cisimler perdesiz akan bir iki sözcüktür dilimden parçalayabilir bedeni
sýcak bir günüdür baharýn gün geceye eþit ve dolunay çýpýl çýplak çiçekten çiçeðe arýlar gün boyu hiç mi takýlmazdý ayaklarý hiç mi korkmadýlar ölümden
bahar sevdasý yazý çýkarýr iki nergisi koparýp takmak gelmiþti saçýna dikine yarýlmýþ bir vadi kulaklarýmda derin bir uðultu mermi çýkmýþ kovandan ola ki diyorum çocukça ola ki kan deðmiþse köküne
tut ki kurþunla / bombayla tut ki gazlayarak öldürdüler onar onar ve gömdüler topraða
öldürmeyi öðretiyorlar bu nasýl alfabe / bu nasýl öðreti kimden kalmadýr bu arý yolunu deðiþir ölümle aramda duvar yok diyorum yol boyu serpilmiþ mermi kovanlarý yarýsý boþ konserve kutularý skorskynin suyu kesen pervanesine telsizlerden inen ‘vur’ emrine yere düþen çýðlýklarýna bu halkýn kapanýp / ölümle aramda duvar yok diyorum
sözcükten öte, ne bilsin ki savaþý besleme þehir züppesi o çocuklar burada panzer izinden yürütürler kýrýlmýþ elleri, ezilmiþ ruhlarý aðlamakla gülmek kardeþtir burada kýsa devre çatýþmalý bir hayat bir yaþýna girmeden alýnýrken elinden kimse döndürülmez kýbleye kimse beklemez döþeðinde ölmeyi
ben ki arasýndan geçtim aðlamakla gülmenin / biliyorum nefes vermek mutluluktan sayýlmaz bir içimlik gülüþü kadar annemin belki zirvesindedir daðlarýn belki okyanusun derinliðinde bir yerde kim bilir / bir patlamada canýný kurtaran karýncanýn sýrtýnda bekliyordur özgürlük
aðlamayý býrakýn, nasýl bir þeydir açlýk yýrtýlýncaya yamasý giyilen elbise nasýl bir þeydir ölmekle terbiye çiçeðine varýncaya kanamýþ bu toprak her bahar, her Newroz iki büklüm yeniden uyandýrmak için sabahý ateþ yakýp atlarýz üstünden
Toprak Tutsun Külümü Ercan Cengiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ercan Cengiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.