Bir gün daha baþlýyor sensiz yokluðunda içim kanaðlýyor gözlerim nemleniyor yavaþ yavaþ duygularýmý boðarken sensizlik gecenin karanlýðýnda bir umut iþiði yanýyordu taaa... uzaklarda ellerimi uzattým onu tutmak ona varmak ona ulaþmak istedim onunla ölenedek bir arada olmak istedim çünkü orada anýlarýmýn senbölü sen yalnýz sen varsýn seni gün doðarken bekliyorum
MEHMET ÖZTÜRK
----5 / 8 / 1983 ---
Sosyal Medyada Paylaşın:
parkbeni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.