Kendimi frenlemesem telefonu alýp,
"Seni çok özledim, seni çok seviyorum,"
Diye baðýrmak geliyor içimden,
Yüreðim yanýyor cayýr cayýr özleminden,
Allahým yoruldum onu çaresizce sevmekten,
Bu bir sýnavsa bitsin artýk çilem,
Artýk onu sevmek istemiyorum,
Hasretiyle yanmak istemiyorum,
Ona mutluluklar diliyorum,
Ama artýk ben de huzur bulmak istiyorum.....
Kimsenin huzurunda gözüm yok,
Sevgisiz, yalnýz bir yaþamsa takdirin ona da sözüm yok,
Onu bazen içimden, "Kara üzüm habbesi," diye sevdim,
Bazen, "Aþkýmsýn, çikolatam," diye þarký söyledim,
Bazen, lokum gibi tatlý, bazen güneþ gibi sýcacýk geldi,
Gönlüm þimdiye kadar hiç kimseyi böyle sevmedi,
Ama ne yazýk ki, bu geç gelen çaresiz bir sevgi,
Yüreðimi taa derinden deldi de gitti.....
Allahým þu kulunu gör de acý haline,
Söz geçiremedim, bir türlü þu asi gönlüme,
Bütün dertlere bir derman verdinse,
Bir çare bul þu umutsuz sevgime,
Þu dinmeyen hasretime......
Bilmiyorum, nasýl gördüm onu ne gözle,
Hikmetinden sual olunmaz Allahým,
Bilirim senden gelir hayýr da þer de,
Bitsin artýk bütün dertlerim,
Yeter ki sen, " Ol," de,
Bütün çareler sendedir,
Yoksa bu bitmez bir çiledir.....
20/06/07
P. METÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.