1
Yorum
5
Beğeni
4,0
Puan
60
Okunma
Yalnızlık dedikleri
Öyle büyük bir şey değil aslında
İnsanın içine
Sen sığmayınca oluyor
Seni düşündüm bugün
Bir gülün yaprağına
Fazla gelen yağmur gibi
Sana dokunmak istedim
Bir kelimenin içinden
En çok da susarken
Çoğalıyor insan
Adını andım
Birden her şey
Yerini unuttu
Sen gidince
Bir sandalye eksildi odadan
Ama bütün boşluk
İçime yerleşti
İnsan bazen kendine bile
Ağır gelir
Ben o ağırlığa
Sen diye tutundum
Bir cümle kurdum sana
Yarısı bende kaldı
Sen hiç dönüp almadın payını
Gece kapıyı araladım
Rüzgâr bile yoktu
Yokluğun içimde üfledi durdu
.Kuz’gun,
5.0
67% (2)
2.0
33% (1)
Cevap Yaz