durun... biraz sonra gözüm kaydý... zihnime yarý çýplak tecavüz ettiðimi gördüm... elim kalktý, desenini kazýdým duvardan... nevrim döndü evrim dedim... dünyam döndü, ama hala ortada güneþ yoktu...
parmak aralarýmdan akan kan çok, týrnaklarým soðuk, faturam sýcaktý... izin çýkmadýðý halde geceye feryat boðuktu... ve her gece olduðu gibi beni yine annemmi uyuttu...?
þimdilerde kilidimin anahtarýyla küsüm... ne o kilidi açar, nede ben rica ederim... hala o tek basamaklý bisküvi kutusunda bir yýldýz görmeye çalýþýyorum...
ben aslýnda topal bir körüm... belkide, beþ parasýz bir çiçek... hayýr,hayýr ben fikri yoksulluktan hücrelerini kiraya vermiþ deliyim...
gelin...
belki iþinize yarayacak karþýlýksýz þeyler alýrsýnýz benden... sonra her zaman olduðu gibi güneyden bir melek gelip aldýklarýnýzýn iki katýný verir bana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hagıasophıa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.