Maziyi ele aldým, yarýna selam verdim Haklýya hak, haksýzý da eleþtirip yerdim Þeytan itiraz etti, melekleri mest etti Kader ise her ikisine doðru çark etti.
Ölümün sýrrý, her gün doðan güneþte saklý Kâhin söyler, kehanet eyler, aklý ve paklý Ateþ yakar, ateþi ise kutsal nur yakar Su bulur mecrasýný, mutlak denize akar.
Göz göze bakar, duygular ise kalpten çakar Gecenin sonu sabah, zaman sabýrla akar Mutluluk biter, umutlar yine baþa döner Taþ kaya, kul yaya, her yýldýz kayarak söner
Ak ile kara zýt, birlikte iki dost renktir Gerçekleri tartar, her iki kefesi denktir Hayat yol alýrken biter, mekâný topraktýr Can, sonbaharda aðaçtan düþen bir yapraktýr. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.