SADAKAT

Üstünü açýk býraktýðým sözcüklerim
Kan çanaðý gözlerinle buluþtu
Dur durak demeden çarpýþýyor arsýz kelimeler
Yüzünde aþýnýyor vazgeçilmez tutkularým
Affet diyorsun
Affedemem…


Ýsyan bayraðýný kaldýrýyor aldatýlmýþlýk
Dizginlerini koparýyor öfke ellerimde
Yavaþ yavaþ damlýyor dudaðýmdan zehir-i aþkýn
Affet diyorsun
Affedemem…


Tutsak deðilim
Bilakis hiç olmadýðým kadar hafif ruhum
Bir tek sarhoþken böyle hissederdim kendimi
Bir de biz olurken bu beden...


Hiç olmadýðý kadar yalýn ve ahlaksýz kelimeler boca ediyor sýfatýný
baþtan aþaðýya…
Hala yüzsüzce affet diyorsun bana
Ama
Affedemem…


Zembereði kýrýlmýþ þehrin tüm saatlerinin
Vakit pusuda …

Yýrtýlan zamanlarý dikeceðim
büyüdükçe çýðlýklarým…
Düþlere gömüldü artýk mutluluk
çýrpýndýkça kanatlarým…


Köþe baþlarýnda satýlýk deðil ‘’sadakatim’’
Bir nefeslik heveslere kilitler asmýþtým senden sonra
Senden öncem umutlara sarýlýydý hep
Köprüler kurardým geleceðe
Sana uzanan en büyük eldi sevgim
Ve her yol sana çýkardý tabelalarýmda
Ben buna sadakat derdim…


Kýrýlgan bir noktasýndayým aþkýn
Yazgým ters düz olacak öfkemin ucunda biliyorum
Karabasan gibi çökecek gölgesi yalnýzlýðýn
Ama ben
Ýlk defa korkmuyorum…


Yalanlarýnýn ucunda ýslanmaktansa her daim;
Sadakat þemsiyemi açýyorum…


FERAY ÝLERÝ


ÞÝÝRÝME SADECE SESÝYLE DEÐÝL RUHUYLA DA EÞLÝK EDEN KALÝMERA’YA SONSUZ TEÞEKKÜRLER...


Sosyal Medyada Paylaşın: