Nem koksa da duvarlarým, Küf tutsa da çatýlarým, Kýrýk dökük olsa da duvar tuðlalarým, Çatlamýþ kerpiçten olsa da sývalarým, Seni hep yuva sýcaklýðýyla saracaðým.
Fakir olsa da mutfaðým, Sevgi olacak tek katýðým, Ýki talaþ odun ateþinde kaynayýnca aþým, Aile bireylerini toplayýp soframa, Seni sýmsýcak aile saadetimle doyuracaðým.
Karanlýk çökünce þehrin sokaklarýna, Gece ayazlarý vurunca duvarlarýma, Çatýmdan aksa da kar sularý, Odun ateþi sýcaklýðý geçinse de odalarýmda, Üzerine aile sevgisini yorgan yapýp, Seni sýmsýký saracaðým. Sen dalýnca rüyalarýna, Aile güveniyle kâbuslarýný savacaðým. Ne olursa olsun bil ki; bu saadeti Sadece bu yuvada yaþayacaksýn. Ýlerleyen zamanda gün olup dalýp gidince geçmiþe, Bu sýcaklýðýmý hep özlemle anacaksýn.
Ayþe Çetiner Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.