Kadýným Umutsuzluklar deryasýnda çýrpýnýrken, Karanlýk dünyama bir ýþýk gibi parladýn, Ruhumun derinliklerini dipsiz kuyularda, Tam býraktým derken, Ansýzýn çýktýn karþýma, Tozlu topraklý yollarda, Ben seni; Gördüm de sevdim...
Tozlu topraklý yollarýn mahrur güzeli; Seninle deðiþti dünyam, Seninle deðiþti hayatým, Senden önce iþe yaramaz, Sefil,çekilmez bir adamdým
Yeþeren fidanlar gibi Can kattýn bana Sevmeyi,aþký senle tattým...
Teni toprak kokulum; Gözlerinde sevdayý ezberledim, Nasýrlý ellerinde yüreðimi buldum,
Artýk ben sendim, Senle bütünleþtim, Senden kopamam artýk, Sen benim ömrüm, Sen benim nefesim,ruhumsun, Sen benim teni toprak kokulu kadýnýmsýn, Evimin direði,çocuklarýmýn anasý, Gözümün nuru,baþýmýn tacý, Sen benim özümsün, Sen benim can yoldaþýmsýn,
Deðiþmem seni dünyalara, Saçýnýn bir tek teline kurban olurum, Yaradaným dan sonra en çok baðlandýðým, Sevdiðim,aþýk olduðum bir tanemsin, Seni çok seviyorum, Kadýným… (RUMUZ4300-KÜTAHYALI)-09.12.2009 Sosyal Medyada Paylaşın:
RUMUZ4300 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.